De 3e brief aan de zeven Gemeenten, Pergamum. Daar waar de satan woont.
Deze brief begint in Openbaring 2:12. Het is de derde brief en de bijzondere opening vermeld dat dit de plaats is waar satan zijn troon heeft. Dat betekent natuurlijk niet dat hij daar altijd is, want in tegenstelling tot God is satan niet alomtegenwoordig noch alwetend; hij is slechts een schepsel en wordt door God gelimiteerd in wat hij mag.
De Gemeente wordt eerst geprezen dat zij vasthoudt aan Zijn Naam en het geloof in Hem niet verloochend heeft, zelfs niet toen Antipas gedood werd.
De aanklachten tegen de kerk in Pergamum zijn dat zij mensen toelieten die zich aan de leer van Bileam, die Balak leerde de kinderen Israëls een strik te spannen, dat zij afgodenoffers zouden eten en hoereren. ook waren er anderen die de leer van de Nikolaïten volgden.
De oproep is dat zij zich moesten bekeren, anders zou Jezus komen en hen treffen met het zwaard Zijns monds.
Overspel met de wereld
De Gemeente te Pergamum pleegde overspel met de wereld. Opmerkelijk is dat het woord “overspel” in de wereld heel vaak vervangen is door woorden die de ernst van het overspel bagatelliseren. Vaak worden woorden als “minnaar”, “affaire”, “vreemd gaan”, “slippertje”, en nog te veel meer. Maar feit is en blijft dat er sprake is van overspel en dus zonde.
Zoals we al eerder zagen is deze serie van zeven brieven ook een profetische vooruitblik op de kerkgeschiedenis. Er is dus een periode in de kerkgeschiedenis dat de kerk geestelijk overspel pleegde met de wereld.
Maar we zien ook dat God een God van genade is en dat Hij liefdevol en genadevol reageert op ons overspel met de wereld, want ja … ook wij “moderne” christenen leiden daar aan!
Overspel is alleen mogelijk als er sprake is van een huwelijk. We zagen bij de kerk in Smyrna dat satan de kerk niet kan overwinnen door vervolging. De hel kan de kerk niet overwinnen, en na de vervolging van de eerste christenen, moest satan dus een nieuwe tactiek verzinnen. Maar ook tegenwoordig zien we dat juist op de plaatsen waar de kerk vervolgd wordt, deze vaak letterlijk tegen de verdrukking in groeit.
De kerk in het westen is in verval, maar in de islamitische wereld krijgen opvallend veel mensen dromen over Jezus. In China groeit de ondergrondse kerk en in Afrika – helaas te vaak door de valse leer welvaartsevangelie – ook. In het laatste geval mag je je dan ook afvragen in hoeverre er werkelijk sprake is van groei, maar God zal in Zijn genade mensen die een vals evangelie voorgeschoteld krijgen – en dus niet beter weten – ook genadig zijn.
De tactiek van satan is dan ook om de kerk van binnenuit aan te vallen.
If you can’t beat them, join them
Korte geschiedenis
Tot en met het tijdperk van de Gemeente in Smyrna in de kerkgeschiedenis, was het illegaal om christen te zijn. Dat veranderde toen Constantijn in overleg met Licinius in 313, het Edict van Milaan, ook wel bekend als het edict van tolerantie, uitvaardigde. Hiermee kwam een eind aan de christenvervolgingen. Omdat het origineel nooit is teruggevonden twijfelen sommige historici aan het bestaan ervan, maar de ommekeer in houding tegenover christenen is te opmerkelijk.
Wat Constantijn feitelijk deed was een soort huwelijk tot stand brengen tussen de kerk en de wereld in Constantinopel, wiens naam later veranderde in Istanbul. Constantijn maakte dus feitelijk dat de kerk overspel pleegde met de wereld.
Constantinopel is vernoemd naar Constantijn, die een belangrijke rol speelde in deze periode van de kerkgeschiedenis. Hij speelde, zoals eerder vermeld, een belangrijke rol in de legalisering van het christendom. Voor die tijd werden christenen fel vervolgd en gemarteld.
Constantijn wordt weleens gezien als de eerste christelijke leider, maar dat klopt niet. Pas 70 jaar na zijn dood werd het christendom de officiële religie van het Romeinse rijk. Constantijn hield zelf vast aan heel veel heidense gebruiken en symboliek. Hij probeerde een soort samensmelting van het christendom met het heidendom tot stand te brengen.
Een duidelijk symbool van het huwelijk tussen kerk en wereld is de munt van Constantijn die in het British Archeological Museum in Londen ligt. Op deze munt staan aan de ene kant christelijke symbolen en heidense aan de andere kant. Een verbintenis van christendom met heidendom. Het heidendom startte feitelijk met de bouw van de Toren van Babel.
Ook komt het heidendom in de hele Bijbel steeds weer terug, van Genesis 10 tot in Openbaring en laat zien hoe dat een duivelse vervalsing van het ware geloof is. Het heidendom startte bij Nimrod. Nimrod trouwde met Semiramis en volgens de legende zou zijn op miraculeuze wijze na zijn dood een zoon krijgen en noemde hem Tammuz, de vermeende reïncarnatie van Nimrod. Ook zou Tammuz op of rond 25 december zijn vermoord en 3 dagen later uit de dood zijn opgestaan (Eze. 8:14). Tammuz was één van de heidense afgoden wiens religie uitermate seksueel, vermengd en pervers was. De aanbidding van Tammuz hield onder meer in dat een “kerststronk” in het vuur gelegd werd. Het Chaldese woord woord betekent “jonge jongen”. Een boom die bedekt was met zilver en goud was symbool voor de opstanding van Tammuz (Jer. 10).
Deze viering werd door Constantijn aangepast om de heidense priesters en christenen tevreden te stellen. Constantijn veranderde de naam van Saturnalia naar “mis van Christus”, ons huidige kerstmis. Daarnaast veranderde hij Ishtar, een heidense godin die aanbeden werd met gekleurde eieren als symbool van de bevruchting van Semiramis en geboorte van Tammuz, in Pasen en bezoedelde daarmee het huwelijk tussen heidenen en christenen nog meer.
Wat we in feite zien is wel wat vergelijkbaar met wat we tegenwoordig. Constantijn probeerde iedereen gelukkig te houden en een soort “éénwereldreligie” tot stand te brengen. Kijk een naar de overeenkomsten met de “coëxist” beweging van tegenwoordig. Of de pogingen die gedaan worden om de zogenaamde “Abrahamitische godsdiensten” – Jodendom, Christendom, en islam – samen te smelten tot één heppie kleppie religie.
Waar men dan echter aan voorbij gaat is dat het Jodendom en Christendom geen Abrahamitische godsdiensten zijn, maar door God Zelf ingesteld! Het “Abrahamitische godsdiensten” noemen kan alleen als je niet verder kijkt dan het menselijk, dus religieuze, niveau. Het Christendom is echter geen religie, maar een Relatie. Een levende Relatie met Jezus.
De Bijbel laat zien dat de heidense afgoden steeds weer een rol speelden in het leven van mensen. En is dat tegenwoordig anders?
| Locatie | god | godin |
| Fenicië | Tammuz | Ashtaroth/ishtar |
| Babylon | Tammuz | Semiramis |
| Egypte | Horus | Iris |
| Rome | Cupido | Venus |
| Griekenland | Eros | Afroditus |
Let even op hoeveel van deze afgoden seksueel georiënteerd zijn. Tammuz bespraken we al, maar de woorden Cupido, Venus refereren aan Valentijnsdag en Eros is de basis van onze woorden voor “erotiek”, oftewel lust, waar binnen de veilige Bijbelse setting van een huwelijk overigens niets mis mee is, integendeel.
God scheidt ons af van de wereld
De naam is de aard in de Bijbel. De naam Pergamum is opgebouwd uit twee woorden. Per, van het Latijnse woord perversus, en gamum. Per is pervers en gamie, huwelijk. Denk aan monogamie, polygamie, bigamie. In Pergamum is dus sprake van de pervers huwelijk.
Bij pervers denken we tegenwoordig vaak, en ook wel terecht, aan ontspoorde seksuele voorkeur, maar het woord heeft feitelijk een bredere betekenis:
Perversie of perversiteit is in ruimere zin een ontsporing van het gevoelsleven of de aandriften die maakt dat men graag dingen doet die algemeen als weerzinwekkend worden beschouwd.
Echtbreken, vreemd gaan, zou dus eigenlijk tot de perversie moeten worden gerekend, want de meeste mensen vinden dat nog steeds, terecht, walgelijk, weerzinwekkend. Je belooft trouw en verbreekt die belofte. Daarmee beschadig je een ander meestal heel diep. Je steelt het vertrouwen van degene die je wederhelft is, degene die één met je is geworden. Vreemd gaan heeft een onvoorstelbaar grote impact op het leven van betrokkenen.
Jezus is Degene die het tweesnijdend zwaard heeft. Het Woord van God. Het Woord dat deze kerk van de wereld scheidt. De Bijbel onderzoekt ons. Als je de Bijbel leest, dan wordt je maar al te vaak een spiegel voorgehouden, die pijnlijk duidelijk maakt wat er in je leven fout zit. Waarin je afwijkt van Gods Handleiding.
Marcus 10:9 wordt vaak gelezen op bruiloften. Wat God samenvoegt zal de mens niet scheiden. Maar werkt het ook niet anders om? Dat wat de mens samenvoegt moet soms door God gescheiden worden? Als de mens, tegen Gods uitdrukkelijke Wil in, de kerk samenvoegt met de wereld, moet God dat dan niet scheiden? En als wij als christen onszelf samenvoegen met de wereld, moet God dat dan niet door het tweesnijdend zwaard, Zijn Woord, scheiden?
Is dat niet de reden dat zoveel christenen de Bijbel bijna niet meer lezen? Of alleen bepaalde gedeelten? Waardoor er een verdraaide theologie ontstaat die slechts een deel van de veelkleurigheid van God laat zien?
Hoe vaak horen we niet dat God Liefde is en we niet mogen oordelen? Ja, God is Liefde! Maar tegelijkertijd is Hij rechtvaardigheid! Heeft Hij een afkeer van onze zonde. En roept Hij op elkaar te onderwijzen, waardoor gelijk de stelling dat je niet zou mogen oordelen ook een onbijbelse houding blijkt te zijn.
Jakobus 4:4
Overspeligen, weet gij niet dat de vriendschap met de wereld, vijandschap tegen God is? Wie dan een vriend der wereld wil zijn, wordt metterdaad een vijand van God
Jakobus zet het wel heel scherp naar onze huidige gedachten. Hoe vaak proberen kerken geen vriendjes met de wereld te worden in de gedachte dat ze op die manier mensen kunnen bereiken? Zien we dan de teloorgang van het ware Evangelie niet? Onlangs stond er een artikel in het RD wat schreef dat de nationale synode van een denominatie homoseksualiteit nu algemeen aanvaard had en dat praktiserende homo’s taken binnen de Gemeente en het pastoraat mogen gaan vervullen. Een aantal kerken binnen die denominatie deed dat overigens al een tijdje.
En dan zijn we verbaasd dat het aantal mensen in ons land dat aangeeft nog ergens in de verte iets met het christendom te maken te hebben is gedaald tot minder dan 15%? Ondanks de verhalen uit bepaalde charismatische groepen die keer op keer duizenden bekeerlingen zeggen te maken, neemt het aantal christenen in ons land dramatisch af. En niet alleen in ons land. In de VS gaat het bijvoorbeeld momenteel in een enorme stroomversnelling.
De troon van satan
De satan kan zijn troon ergens in de wereld hebben. De stad bestaat nog steeds en is tegenwoordig bekend onder de naam Bergama in Turkije. Nu is het de vraag of satan daar nog steeds zijn troon heeft, of dat hij inmiddels verhuisd is.
Laten we niet vergeten dat satan slechts de duivel van God is. Hij kan en mag niets, tenzij God het toelaat! Wij geven de duivel vaak teveel macht. Hij kan niets doen, tenzij hij groen licht van God krijgt. Dat klinkt verwarrend, maar zoals we onder meer van de geschiedenis van Job kunnen leren, is het dan altijd goed voor ons en tot de eer van God!
Voor de buitenwereld kan het er op lijken dat ons schade wordt aangedaan, maar God heeft er altijd een bedoeling ten goede van ons mee. De satan is de heerser van deze wereld, maar het is altijd God die bepaalt wat er gebeurt! De duivel is banger voor ons, dan wij ooit voor hem zouden moeten zijn. Het is een verslagen vijand, maar doet er alles aan om ons te laten denken dat hij nog heel wat te vertellen heeft.
D.L. Moody vertelde ooit dat hij ’s nachts wakker werd en het bleek een demonische entiteit te zijn. Hij keek en zei: “O, ben jij het”, draaide zich om en ging weer slapen.
Kijken we nog even naar de geschiedenis van Job. Dan zie je dat de duivel nooit van tevoren waarschuwde wat hij zou gaan doen, maar het gelijk deed, omdat hij al toestemming had. Als hij die toestemming niet heeft, probeert hij ons bang te maken door misleidende gedachten in ons te zaaien. Als hij toestemming zou hebben, dan deed hij het gelijk.
Verleid door de wereld, vergeven door God
In het boek Numeri 22 t/m 25 wordt de geschiedenis van Bileam en Balak beschreven. Bileam kon het volk van Israël niet vervloeken. Hun kampement was opgesteld in de vorm van een kruis, met de tabernakel in het kruispunt. Een prachtig beeld dat aangeeft dat christenen, de kerk, niet van buitenaf vervloekt kan worden.
Maar in Numeri 25 lezen we hoe het volk van Israël ontucht pleegde met de dochters van Moab en daarmee wel een vloek over zichzelf bracht, de leer van Bileam, waardoor de Israëlieten afgodenoffers gingen eten en hoereerden. (Op. 2:14) De tactiek van satan is hetzelfde. Pergamum kon niet van buitenaf vervloekt worden, maar wel door de leer van Bileam binnen te brengen en seksuele onreinheid in de Gemeente te brengen.
En dat is nog steeds een groot probleem. Ooit sprak in een kerkstichter die heel wat kerken gesticht heeft. Hij vertelde dat er in elke kerk die hij stichtte een mooie vrouw was die probeerde hem te verleiden. Dat had hij al snel door, en kon zich er daarom tegen verzetten, maar het waren steeds weer vrouwen die onder invloed van demonen stonden en die probeerden hem ten val te brengen.
Ook is er nog steeds het gezegde dat GSM de grootste gevaren binnen de kerk zijn. Geld, Seks en Macht. En kijken we naar de kerkgeschiedenis, dan zien we inderdaad dat de meeste mannen Gods op één of meer van deze drie punten gevallen zijn.
Doe niet mee aan het bagatelliseren van je zonde. Dat gebeurt tegenwoordig maar al te vaak. “Mwah, het was maar een slippertje”, “O, maar het was maar een klein leugentje om bestwil.” Nee, je zondigde! Niet meer, niet minder! Beleid die zonde dan ook als zonde en probeer er niet overheen te stappen. God weet heus wel wat wel en geen zonde is!
Reinig jezelf door zonde ook te benoemen voor wat het is: zonde!
Als mens verslagen, maar God wint
De wereld kan ons verslaan. We zijn vaak zo zwak. Maar wij zijn meer dan overwinnaars door God die ons kracht geeft’.
In Op. 2:15 verwijst Jezus naar de leer der Nikolaieten. Ook die werd door een aantal mensen gevolg. De Nikolaieten. Het is niet helemaal duidelijk wat de leer der Nikolaieten precies inhield, maar duidelijk is wel dat zij een losbandig leven leidden en zichzelf waarschijnlijk als “leiders’ opwierpen, waardoor er mogelijk een laag tussen God en de christen werd gevoegd die daar niet thuishoorde.
Als christen kunnen we zelf rechtstreeks naar God. De weg naar God werd geopend toen Jezus aan het kruis stierf. Als teken daarvan werd het voorhangsel in de tempel van boven naar beneden open gescheurd.
De nikolaieten plaatsten zichzelf dus ten onrechte tussen christenen en God, waarschijnlijk uit verlangen naar macht.
Mijn naam vergooid, maar God geeft een nieuwe naam
In Spreuken staat meerdere keren dat “een goede naam” beter is dan rijkdom. Een goede reputatie is dus belangrijk. Maar in Op. 2:17 zegt God dat Hij ons een nieuwe naam zal geven, die wij alleen weten. Die naam krijgen we als we uit deze wereld naar Huis verhuizen.
Onze naam in de wereld maakt dus niet veel uit. De wereld haat ons omdat zij Jezus haten. (Joh. 15:18, 19).
Genade
Seksuele zonde is een zonde waar veel mensen onder lijden. Ook christenen worstelen er mee en naarmate de wereld meer en meer duivels wordt, neemt de druk op seksueel gebied toe. Daar is niemand immuun voor!
Bedenk dan dat Romeinen 8:1 een belofte van Gods genade is:
Zo is er dan nu geen veroordeling voor hen, die in Christus Jezus zijn.
De geest is wel gewillig, maar het vlees is zwak en ook Paulus worstelde daar mee. Als hij het goede wilde doen, dan deed hij het verkeerde door de zwakheid van zijn vlees.
Vraag God genade, belijd elke avond je zonde, “Wie rein is hoeft zichzelf niet te wassen, behalve zijn voeten”, want met die voeten lopen we de hele dagen in het slijk van de wereld, het slijk van de zonde.
Directe links naar alle artikelen over de zeven Gemeenten:
Nog geen reacties