Een van de meest bekende geschiedenissen uit de Bijbel “de toren van Babel”. We hebben er zelfs een spreekwoord aan over gehouden: Babylonische spraakverwarring. Het eerste vers begint met een opmerkelijke stelling, een historische stelling, want men leefde in een situatie die we daarna nooit mee gezien hebben op aarde.
De gehele aarde nu was een van taal en een van spraak.
In Genesis 10 werd uitgelegd dat Babel het begin van zijn koninkrijk was, dus we mogen Genesis 11 beschouwen als een detaillering van de gebeurtenissen rond Nimrod. Dit is te vergelijken de schrijfstijlen in Genesis 1 en 2.
Nimrod, en het volk wat hij om zich heen had verzameld, trokken van het Armenische hoogland, waar Noach zich had gevestigd, naar het oosten totdat zij een vruchtbare vlakte tegen kwamen: Sinear, dat is: Mesopotamië en Babylonië.
Door hun eenheid en hun eensgezindheid nam, net als destijds bij de nakomelingen van Kaïn, het vergeten van God toe en men raakte meer en meer op zichzelf gericht. Vergelijk dat eens met de huidige tijd! Eigenlijk zien we die “eenheid” toch weer terugkeren naarmate de dichter en dichter toegroeien naar de eindtijd?
Heeft u zich nooit verbaasd dat, hoewel wij bijna alle talen van de wereld spreken en kunnen vertalen, nog steeds niet terug zijn gekeerd tot één taal? Er is ooit een poging ondernomen om alle Europeanen het Esperanto te laten spreken, maar dat heeft nooit voet aan de grond gekregen. Een vreemde poging ook als je bedenkt dat de meeste mensen op deze aarde Engels als tweede taal beheersen, maar het geeft gelijk ook weer een stukje verdeeldheid aan. De verdeeldheid die zo kenmerkend is voor het huidige Europa.
De stad met de toren
Na aankomst in Sinear vatte men waarschijnlijk al vrij snel het plan op om een stad te bouwen. Een groot deel van de mensen heeft behoefte aan een grote mate van verbondenheid. Daarom trekken ook relatief veel mensen naar de stad. De stad is heel lang gezien, en in veel culturen nog, als een vorm van rijkdom. Arme boeren wonen op het platteland en rijke, succesvolle mensen in de stad.
In Gen. 11:4 wordt de motivatie ook genoemd, en die herken je tegenwoordig in de zwakke argumenten voor één Europa (en straks één wereld) ook weer terug: “opdat wij niet over de gehele aarde verstrooid worden”.
Een andere typerende opmerking is dat de top van de toren van Babel “tot in de hemel” moest reiken. Nu kent de Bijbel 7 hemelen, waarvan de onderste de atmosfeer, maar ik neem aan dat ze bedoelden dat de toren tot bij God zou moeten reiken. Hierin lees ik dan weer de hoogmoed van de satan die dacht zijn troon boven God te kunnen vestigen. Dit is echter een vergeestelijking van de tekst.
Een veilige haven
Sommige Bijbeluitleggers, en daar ben ik het ook mee eens, menen dat deze mensen tot deze gedachte kwamen omdat zij de zondvloed nog in gedachten hadden en mogelijk de gevolgen daarvan ook nog dagelijks zagen. Hun gedachte zou dan zijn geweest dat ze een toren moesten bouwen die hoog genoeg was om bij een volgende zondvloed bescherming te kunnen bieden.
Deze uitleg geeft dan ook aan hoezeer men God’s belofte al weer was vergeten, want in Gen. 9:17 sloot de Here een verbond met de mens dat de aarde nooit meer door water verwoest zou worden. Vanuit die gedachte bekeken was de bouw van de toren van Babel dus verspilde moeite.
Een andere uitleg is dat men, met de verhalen van Noach over de “vroegere wereld” in gedachten, een symbool op wilde richten wat hun macht weergaf en als afschrikking voor andere volken zou moeten gaan dienen. Een soort symbool van onoverwinnelijkheid. De stad moest bescherming bieden, de toren zou van verre een teken zijn. Gezien de omschrijving van Nimrod, en de betekenis van zijn naam, is het ook aannemelijk dat men dit deed ter voorbereiding op het overheersen van mogelijke andere volken die om hen heen zouden ontstaan.
Eenheid maakt macht
Ik schrijf dit artikel in november 2019. We hebben net een paar onrustige weken achter de rug. Op 1 en 16 oktober protesteerden boeren en op 30 oktober bouwers op het Malieveld in Den Haag. Wat met name bij de boerenprotesten duidelijk werd, was dat de politie, ME, en dus feitelijk de overheid, zo goed als machteloos stonden tegenover de massale opkomst en eensgezindheid van de boeren.
Uiteindelijk is alles geweldloos verlopen (behalve toen de overheid meende dat zij op 30 oktober haar macht moest tonen door een paar weerloze bouwers in elkaar te laten slaan door ME), maar dat eenheid macht maakt, werd toen duidelijk gedemonstreerd.
In Gen. 11:6 zegt God ook dat letterlijk niets onmogelijk zal zijn voor één volk met één taal. Die stad was slechts het begin van hun streven, maar “nu zal niets van wat zij denken te doen voor hun onuitvoerbaar zijn”. (Gen. 11:6)
God besefte dat de mens, zo snel na de zondvloed, al weer een weg zocht om strijd te voeren, om zich op te richten tegen Hem, om voor zichzelf een koninkrijk te bouwen, ten koste van anderen.
De verstrooiing
De zondvloed lag nog vers in het geheugen. De wereld was in wederopbouw. En toch was er al weer een groep die zich wilde verheffen boven de rest. Zij bouwden aan de Toren van Babel. Die strijd zien we nog steeds. De islam voelt zich superieur boven alle anderen. Amerika voelt zich machtiger dan de rest. Iran streeft openlijk naar de vernietiging van Israël. Rusland neemt oude gebieden weer in. Terroristische groeperingen in Gaza strijden dagelijks tegen Israël. In Europa heerst verdeeldheid. In Nederland (en heel veel andere landen) moet inmiddels ieders haantje koning kraaien.
Kortom de wereld hangt van verdeeldheid aan elkaar. Individualisme, het liberale ideaalbeeld, heeft deze verdeeldheid tot op micro-niveau doorgevoerd met een ongekend aantal echtscheidingen, alleengaande en eenzaamheid tot triest resultaat. De verstrooiing is door de mens tot in het extreme doorgevoerd en het is “ieder voor zich”. Vroeger kreeg God nog een plaats, en was “ieder voor zich en God voor ons allen”, maar God is inmiddels vakkundig uit de samenleving verwijderd en vervangen door diverse afgoden, waarvan “het klimaat” momenteel de grootste is.
In Gen. 11:7 verwarde God de spraak van de mensen. Iedereen kreeg een eigen taal, of dat individueel of groepsgewijs was laat ik even in het midden, en het resultaat was ‘dramatisch’. Omdat men niet meer in staat was om met elkaar te communiceren, kwamen de bouwwerken stil te liggen en trokken de mensen de wereld in.
Afgodendienst
Volgens Gerlach bestond er in het oude Babylon een indrukwekkende toren met een tempel die aan ene Belus was gewijd. Deze was vierkant en elke zijde was ongeveer 436 el (grofweg 324 meter) lang. Een behoorlijk bouwwerk dus!
Op dit gevaarte stond een vergelijkbare gevaarte, maar dan zijn alle maten de helft, dus 162 meter lang. Dit herhaalde zich tot 8 hoog. (Let op dacht 8 het getal der volmaaktheid is, het getal van God). Dus even doorgerekend:
- 324
- 162
- 81
- 40
- 20
- 10
- 5
- 2,5
Het laatste element van deze toren was dus 2,5 x 2,5 meter in afmeting. Hierboven op stond een tempel met een rustbed en een gouden tafel, maar zonder beeld.
Het schijnt dat een vergelijkbare ruïne is terug gevonden, maar er zijn nog slechts drie lagen te onderscheiden.
De bekendste afbeelding van de Toren van Babel kent ook acht lagen, maar is rond geschilderd. Het is mij echter niet bekend of de tempel van Belus en de “Toren van Babel” hetzelfde bouwwerk betreffen of anders zijn.
Nakomelingen
Na deze, eigenlijk korte beschrijving (9 verzen) voor iets wat toch geruime tijd in beslag moet hebben genomen, gaan de verzen 10 t/m 32 weer over nakomelingen.
In de verzen 10 t/m 28 wordt van één nakomeling steeds één volgende nakomeling met name genoemd.
Dat levert dus een eenvoudig lijstje op:
| Naam | Alternatief | Betekenis(sen) |
|---|---|---|
| Sem | Oudste zoon van Noach en voorvader van de Semietische stammen | |
| Arpaksad | Arfachsad | “Ik zal mislukken als borst” of “hij vervloekte de borstfles” |
| Selach | Selah | Spruit |
| Eber | “Het gebied aan de andere zijde gelegen” Zoon van Selah, achterkleinzoon van Sem, vader van Peleg en Joktan | |
| Peleg | Verdeling | |
| Reu | Rehu | Vriend |
| Serug | Rank | |
| Nachor | Nahor | “Hij die snuift” |
| Terach | Terah | Rustplaats (vader van Abraham Tharah = “oponthoud”) |
In Gen. 11:26 zien we opeens dat er drie nakomelingen van Terach worden genoemd:
- Abram (verheven vader)
- Nachor (“hij die snuift”) Let op, dit is dus de kleinzoon van de eerder genoemde Nachor!
- Haran (“bergbewoner”; broer van Abram, vader van Lot, Milka en Jiska)
Abram trouwt met Sarai (prinses). Zij blijft kinderloos
Nachor trouwt met zijn nichtje Milka (koningin). Nachor en Milka kregen acht kinderen.
Emigratie
In Gen. 11:31 zien we beschreven hoe Terach Abraham en Lot afzondert en met hen uit Ur vertrekt. Zij komen tot Haran, waar Terach sterft.
Over Haran is het volgende bekend:
stad waarnaar Abraham uittrok toen hij het Ur van de Chaldeeërs verliet, en waar hij verbleef tot de dood van zijn vader, alvorens te vertrekken naar het Beloofde Land; gelegen in Mesopotamië in Padan-aram aan de voet van Berg Masius tussen de Kabour en de Eufraat
In Gen. 12 gaan we lezen dat God Abram vervolgens verder laat trekken.
Voor vandaag
Doordat het laatste gedeelte weer over de nakomelingen ging heb ik op dit moment het gevoel dat we de lessen van dit hoofdstuk een beetje missen, en er zijn belangrijke lessen te leren uit dit Bijbelgedeelte en de bouw van de Toren van Babel.
De zondige mens probeert nog steeds om zichzelf te verheffen tot God. Hier met een toren, maar hoe vaak doen wij het (onbewust) zelf niet? Hoe vaak denken wij het niet beter te weten dan God?
“De mens wikt, maar God beschikt”. Wij zoeken allerlei redenaties om ons gedrag te bepalen, onze keuzes te maken, of ons gedrag goed te praten. Maar waarom vertrouwen we niet gewoon veel meer op God. In de geschiedenis van de torenbouw kunnen we zien dat de mens het ene bedenkt, maar dat God het andere beschikt. En hoeveel afgodische goeroes en theorieën hebben we als mensen wel niet om op de vlucht te blijven? Yoga, mindfullness, reiki, kundalini, ontspanningsoefeningen, ademhalingsoefeningen, programma zus, programma zo. En ze blijken allemaal uit de afgodische oosterse religies te komen. Ze leiden allemaal weg van God, de Enige waar de echte rust te vinden. Hij die een rust kan geven waar je niet allerlei oefening voor hoeft te doen. Of waarvoor je je in allerlei bochten moet wringen.
Maar de mens is zo geneigd om het zelf te willen verdienen. Dat is er zo ingestampt (ook bij mij!), maar Gods rust en vrede kun je niet verdienen. Kun je niet bereiken door je in allerlei lastige posities te worstelen. God’s rust en vrede is gratis en voor niks. En blijkt daardoor het lastigste cadeau om te kunnen ontvangen! De mens is zo ïk”-gericht, dat hij meent het altijd zelf te moeten verdienen, zelf te bereiken, zelf te realiseren.
Maar het allergrootste cadeau, eeuwig behoud, kunnen wij helemaal niet bewerkstelligen. Dat kon Jezus alleen. En doordat door Hem de weg naar God weer geopend is, kunnen wij, gratis en voor niets, ingaan in zijn rust, zonder geldverslindende programma’s en “nieuwe” hypes (die vaak al veel ouder blijken dan de deelnemers denken). En omdat deze nieuwe hypes nooit werkelijke voldoening geven, nooit werkelijke rust en vrede kunnen geven, komt er steeds weer een nieuwe en de mens werkt zich in het zweet zonder ooit de rust en vrede te bereiken die hij ten diepste zoekt.
Zelf heb ik nooit zo geloofd in al die dingen. Zeker na mijn bekering niet meer. Voor mijn bekering was ik betrokken bij reiki, maar het bracht me alleen maar onrust en een vreselijke innerlijke strijd. En het kostte bakken vol met geld, geld wat ik op dat moment niet had. De manipulerende uitspraken die werden gebruikt heb ik later helaas ook in andere varianten binnen bepaalde stromingen van de kerk gezien. “Het is pas van jouw als je hebt betaald.” Waarop mijn reactie dan was wat ik al die tijd op die tafel had liggen doen. Geld werd gekoppeld aan het krijgen van de “gave”.
De Bijbel is wat dat betreft duidelijk: Jezus heeft voor ons het offer gebracht. Wij kunnen daar niets aan af of toedoen. NIETS! Onze giften moeten voortkomen uit liefde om God te dienen, om Zijn Gemeente te steunen, om armen, weduwen en wezen te ondersteunen. Maar het brengt ons geen vrede, geen rust, niet dichter bij God. De geschiedenis met Ananias en Saffira maakt dat zo duidelijk!
Zoek je rust? Kom tot Jezus en Hij zal je rust geven!
Hij belooft:
Mijn juk is zacht en Mijn last is licht
Compleet anders dus dan al die duurbetaalde goeroes je willen doen geloven en die je sowieso een financieel juk opleggen en vaak nog een behoorlijk zwaar juk ook! Dus stop maar met het bouwen van je eigen Toren van Babel, en kom in tot de rust van God!
Nog geen reacties