We dachten altijd dat mensen en apen veel op elkaar lijken. Zoveel dat de theorie ontstond dat mensen van apen afstammen. Recent onderzoek werpt nieuw licht op de zaak!
Darwin promootte in de 19e eeuw het idee dat mensen van apen af zouden stammen. Dat werd opgepikt door de evolutiegemeenschap, maar ze wisten niet welke aap de meeste overeenkomsten met de mens zou hebben. De keuze was tussen gorilla’s, orang oetangs en chimpansees. De meeste mensen denken dat we van chimpansees afstammen, maar in 2009 werd een studie gepubliceerd waaruit bleek dat we meer anatomische overeenkomsten hebben met gorilla’s dan met andere grote apen.
Door DNA onderzoek bleek echter dat chimpansees het dichtst bij de mens staan. Daardoor is de aandacht voornamelijk op de chimpansee gericht, maar uiteindelijk hebben alle apen en mensen unieke eigenschappen, dus er is eigenlijk geen duidelijk pad van voorouderschap naar mens.
Momenteel claimen evolutionisten dan ook dat de wegen van chimpansees en de mens zich 3 – 6.000.000 jaar geleden scheidden, maar dat we uit een gemeenschappelijke voorouder af zouden stammen. Dus we zouden niet langer direct van chimpansees afstammen, maar van een mythische gemeenschappelijke voorouder die nooit gevonden is.
Genetica in de jaren ’70
In de jaren ’70 experimenteerde men met DNA van mensen en chimpansees in laboratoria. Op basis van die onderzoeken werd geconcludeerd dat het DNA van chimpansees en mensen voor ca. 98% overeen kwam, wat bewijs zou zijn dat we een gemeenschappelijke voorouder deelden.
Pas later werd bekend dat die 2% nogal altijd miljoenen verschillen betekenden, wat de aanname van een gemeenschappelijke voorouder weer minder aannemelijk maakte.
Deze studies waren niet hetzelfde als het DNA sequencen wat we tegenwoordig kennen, maar “Reassociation kinetics”, en was een heel indirecte manier om overeenkomsten te vinden. Maar toch werd het “de gouden standaard” waar latere projecten ook op gebaseerd werden. Feitelijk is het een “cherry picking”-methode.
Toch verwijzen studies tussen 2000 en 2010 vrijwel altijd nog naar deze studies als ijkpunt. De uitkomsten gebaseerd op deze methode variëren tussen 98 en 99%, dus heel vaak wordt de gulden middenweg gekozen en publiceert men 98,5%.
Vervuiling
Dr. Jeff Tomkins had tijdens zijn studie nooit onderzoek gedaan naar de overeenkomsten tussen chimpansee- en menselijk DNA, maar werd gevraagd om dat te doen. Als voorbereiding op zijn eigen onderzoek onderzocht hij eerst wat er gepubliceerd was en toen viel hem op dat in veel publicaties in de bekende wetenschappelijke media een overeenkomst van 98,5% werd geclaimd, maar het viel hem ook op dat de verschillende studies veel data opleverden die geen overeenkomst hadden, maar dat door selectief te kijken naar bepaalde delen van de genomen van chimpansees en mensen die extreem veel overeenkomsten hadden.
Bij sommige studies kon hij de aangeleverde data herleiden en zo bekijken wat de echte overeenkomst was en kwam, afhankelijk van de studie, tot cijfers tussen 66 en 86% overeenkomsten. Dat was een rode vlag, want het bleek dus dat er ergens iets niet goed ging in de studies.
Dit was voor hem aanleiding om verder onderzoek te gaan doen. De technieken van DNA-onderzoek waren in al die jaren flink verbeterd. Daarnaast bleek dat de gebruikte waarden men zich voorheen op richtte vrij standaard waren bij veel meer zoogdieren. Dezelfde overeenkomsten die tussen apen en mensen werden gevonden, bleken ook te bestaan bij bijvoorbeeld konijnen.
In het begin van 21e eeuw werd veel onderzoek gedaan door het “Human Genome Project”. Daarbij werd wel een verbeterde techniek gebruikt, maar later bleek dat deze methode veel problemen ondervond door vervuiling van de testobjecten in het laboratorium.
Mensen in het laboratorium hebben DNA aan hun vingers, het zweeft in de lucht en in die tijd besefte men nog niet hoe groot het probleem van vervuiling werkelijk was. Het was groot. Er werd menselijk DNA aangetroffen in databases van DNA van bacteriën, bij diverse andere diersoorten.
Toen onderzoek werd gedaan naar deze vervuiling ontdekte men bijvoorbeeld dat 3.000.000 bases van het chromosoom van een vis volledig menselijk was. Er was echter wel een artikel over het genoom met deze fout erin gepubliceerd. Later werd dat wel gecorrigeerd.
Uit de onderzoeken naar vervuiling bleek ook dat het oorspronkelijke genoom van chimpansees ook vervuild was met menselijk DNA, wat automatisch doorliep naar latere studies.
Moderne technieken voorkomen deze vervuiling.
Nieuwe studie
Dr. Jeff Tomkins heeft het hele onderzoek over gedaan en kwam tot de conclusie dat de genomen van mens en chimp niet meer dan 85% overeenkomen. Een groot verschil met de oorspronkelijke 98% die nog steeds veel beweerd wordt.
Maar inmiddels is er ook nieuw onderzoek gedaan. Dat is nog niet volledig, want één van de problemen waar onderzoekers tegen aanlopen is het verschil in financiering. Er is miljarden beschikbaar voor het in kaart brengen van het menselijk genoom, maar slechts een fractie daarvan voor het in kaart brengen van dierlijke genomen.
Op basis van de sequences die beschikbaar zijn, komt Dr. Tomkins echter tot de conclusie dat menselijk en chimpansee genomen voor slechts 84% overeenkomen. En dan zijn de delen die voorheen niet gematched konden worden, maar nu nog niet als sequence beschikbaar zijn, nog niet eens meegenomen!
Mogelijk komt het percentage dus nog lager uit!
Publicatie 2018
In 2018 werd een studie gepubliceerd waarin gesteld werd dat eerdere chimpanseegenomen “vermenselijkt” waren. Dat was dus de vervuiling waar men later achter kwam en waarvan men nog later ontdekte hoe groot het probleem daadwerkelijk was.
In deze publicatie, die gebaseerd was op nieuwe technieken, wilde men geen percentage van overeenkomst geven. Dat geeft toch te denken.
Een onderzoeker in Engeland, Richard Boggs, werkzaam aan de universiteit van Londen, Queen Mary, deed hetzelfde onderzoek als Dr. Tomkins, maar gebruikte een ander algoritme. Ook hij kwam op een percentage van ca. 84% overeenkomst.
Hij publiceerde zijn resultaten in een serie blogs in dezelfde periode als dr. Tomkins, maar onafhankelijk van elkaar. Dat maakt de uitkomsten betrouwbaarder.
Bron: Spotify
Nog geen reacties