De vierde brief aan de zeven Gemeenten, de Gemeente te Tyatira. De Gemeente met valse leer van Izebel
Dit is de langste brief van de zeven. Het is ook een brief die aan twee groepen geschreven wordt. Degenen die de leer van Izebel aanhangen en degenen die dat niet doen, maar wel laten gebeuren.
Dat laatste zien we ook tegenwoordig te vaak gebeuren. “Je mag niets zeggen tegen een gezalfde des Heren”, of “Ik zal niet snel een voorganger oordelen”, zijn dan veel gehoorde excuses.
Vergelijk de situatie in Tyatira eens met bijvoorbeeld veel van de charismatische beweging van nu.
Ik weet van uw werken en liefde, en geloof en dienstbetoon, en uw volharding en uw laatste werken, die meer zijn dan de eerste. Maar Ik heb tegen u dat gij de vrouw Izebel laat begaan, die zegt dat zij een profetes is, en zij leert en verleidt mijn knechten om te hoereren en afgodenoffers te eten.
Wat opvalt is “die zegt dat zij een profetes is”. Zij heeft zichzelf dus tot “profetes” benoemd! En is dat niet wat we tegenwoordig in de charismatische beweging ook zoveel zien? Allerlei titels als “profeet”, “apostel”, “healer”, “bishop”, en de vrouwelijke varianten daarvan, vliegen je, bij voorkeur in het engels, om de oren, maar ze horen bij geen enkele kerk of denominaties, dus wie hen die titel gegeven heeft blijft onduidelijk.
Dan blijken ze bij nadere beschouwing in de meeste gevallen ook een of andere valse leer te brengen. Soms vrij openlijk, vaak wat subtieler.
En het ergste is: Ook heel veel christenen anno 2024 laten hen begaan. We durven niet oordelen. We zijn bang om aan een “gezalfde des Heren” te komen, zoals ze zich dan opeens noemen, maar de Here Jezus spreekt hier heel duidelijk: zij verleiden Zijn knechten tot (geestelijke) hoererij en het eten van afgodenoffers!
De Gemeente van Tyatira
Er zijn aanwijzingen dat de Gemeente te Tyatira werd gestart door een vrouw, mogelijk de Lydia uit Handelingen 16:14, 15. Het ging echter fout toen een vrouw tot het leiderschap werd toegelaten die autoriteit kreeg over mannen. Zien we dat tegenwoordig ook niet?
En dan komt de vergelijking met de Izebel uit het Oude Testament ons ook bekend opeens bekend voor. Haar naam komt voor het eerst in 1 Koningen 16:31 waar beschreven staat hoe “Achab, de zoon van Omri, deed wat kwaad is in de ogen des Heren, meer dan allen die voor hem waren geweest. Het minst erge was dat hij wandelde in de zonden van Jerobeam, de zoon van Nebat, maar hij nam tot vrouw Izebel, de dochter van Etbaal, de koning der Sidoniërs, en ging de Baal dienen en zich voor hem neerbuigen.
Achab was één van de koningen van de noordelijke stammen van Israël. Deze noordelijke stammen hadden allemaal koningen die deden wat kwaad is in de ogen van de Here. Maar Achab was de ergste, door wat hij leerde van Izebel. Zij verleidde de Israëlieten tot afgodendienst en het eten van vlees geofferd aan afgoden. Dat deed zij door het oprichten van handelsgilden met verplichte samenkomsten. Deze samenkomsten werden gekenmerkt door overdadig gebruik van alcohol en brasserijen met vlees geofferd aan afgoden. De samenkomsten eindigden vaak in extreme seksuele uitspattingen. Elk gilde had zijn eigen afgod en op een vuur werd vaak wijn geofferd en de rook werd gezien als gebeden/aanbidding van die betreffende afgod.
En hij ging steeds verder. Hij bouwde een huis voor Baal, richtte een altaar op, richtte gewijde palen op, etc. In 1 Koningen 18:4 moordde Izebel de profeten des Heren uit, maar Obadja verborg honderd van hen. In 1 Koningen 18:17 zien we een interessante ontmoeting. Achab ontmoet Elia en begroet hem met de aantijging: “Zijt gij daar die Israël in het ongeluk stort”. Waarop Elia antwoord dat hij dat niet doet, maar Achab en zijn vaders huis, die de Baal achterna lopen en de geboden des Heren verzaakt. Zij komt in 1 en 2 Koningen regelmatig voor, dus lees die geschiedenis nog eens na.
Een opmerkelijke uitspraak van haar. 1 Koningen 21 vinden we de bekende geschiedenis over Achab die de wijngaard van Nabot wil kopen. Nabot wil die niet verkopen omdat de wijngaard al generaties lang in zijn familie is, en Achab komt mokkend thuis omdat hij zijn zin niet krijgt. Als een mokkende kleuter gaat hij boos op bed liggen en weigert te eten. Dan komt zijn vrouw thuis en vraagt of hij nou de heerser van Israël is. Ze zegt hem op te staan en vrolijk te worden, zij zal het varkentje wel even wassen en op slinkse manier en met moord krijgt zij de wijngaard voor Achab in handen. Zij had dus de werkelijke macht. Zij had de broek aan!
De Izebel uit het Oude Testament heerste over haar zwakke man en het stortte Israël in het ongeluk. In Tyatira heerste deze vrouw over de mannen in de Gemeente en het stortte de Gemeente in het ongeluk. De Here zou haar ‘op het ziekbed werpen’, en haar volgers ‘in grote verdrukking’ brengen, tenzij zij zich van haar werken zouden bekeren. Haar kinderen zouden overlijden.
De groep in Tyatira die haar leer niet aanhingen en deze “de diepten des satans” noemden, dat is dus de groep die haar valse leer benoemden, aan de kaak stelden en veroordeelden, kregen geen last opgelegd.
Het was dus een Gemeente die verdeeld was in twee kampen. En is dat niet heel herkenbaar in onze tijd? En zien we tegenwoordig ook niet veel Gemeenten waar vrouwen heersen over mannen?
God’s perfecte autoriteit
Zowel in de geschiedenis van Achab als in de brief aan de Gemeente te Tyatira gaan ten diepste over de ongehoorzaamheid aan God’s perfecte autoriteit. Zowel in 1 Koningen, als de Gemeente te Tyatira, als veel “moderne” Gemeenten, zien we dat de vrouw de autoriteit heeft genomen. En dat ging in Genesis al radicaal verkeerd.
Het leiderschap van de Gemeente gaat echter niet vrijuit, net zoals Achab niet vrijuit ging, net zoals Adam niet vrijuit ging. Adam en Achab kregen de zwaarste straf omdat zij, ondanks hun falen, de feitelijke leiders, dus de feitelijke verantwoordelijken waren.
Terwijl ik dit type denk ik opeens aan de leiding van veel kerken van tegenwoordig. De synodes die allerlei zaken omarmen die God toch duidelijk afwijst. Verleid door het postmodernisme, de druk van allerlei maatschappelijke organisaties en soms zelfs wetgeving. Het constante hameren op onbijbelse zaken die onder het mom van “liefde”, “tolerantie”, “acceptatie”, “ieder mens is Gods schepping”, etc, etc, geaccepteerd zijn geraakt in de kerk. Wat een oordeel roepen deze kerk”leiders” over zich af!
God’s perfecte autoriteit is eigenlijk heel eenvoudig en komt overal terug, en als die niet gevolgd wordt, gaat het vroeger of later faliekant verkeerd. Dat zagen we ook in al de brief aan de Gemeente van Pergamum, waar verwezen wordt naar Numeri 25. De Moabitische vrouwen verleidden de mannen en afgodendienst kwam binnen.
In Genesis wordt het al bekend gemaakt: Adam was verantwoording aan God verschuldigd, Eva aan Adam. De hiërarchie is:: God, Adam, Eva. En ook daar ging het fout toen Adam naar Eva luisterde. Zo ging het fout toen Achab naar Izebel luisterde en in Tyatira toen men Izebel haar gang liet gaan. Zou het dan nu anders zijn?
In het Nieuwe Testament staat het letterlijk:
Het hoofd van iedere man is Christus, het hoofd der vrouw is de man, en het hoofd van Christus is God. (1 Cor. 11:3). En dat heeft ook een reden. De vrouw heeft de bescherming van de man nodig “vanwege de engelen”.
We zien dus dat God de uiteindelijke autoriteit is. Maar hoe vaak gaan we er vanuit onze zondige natuur niet tegen in?
In vers 20 zien we dat Jezus tegen de leiding van de Gemeente te Tyatira heeft dat zij Izebel haar gang laten gaan. De leiding van de Gemeente wordt dus uiteindelijk verantwoordelijk gehouden!
Bekering
Jezus zegt dat Hij Izebel en haar aanhangers tijd heeft gegeven om zich te bekeren, maar zij hebben het niet gedaan. God’s genade geeft ons altijd tijd en kans om ons te bekeren. Maar wat gebeurt er als wij ons niet bekeren? God kan ons ziek maken, zoals Hij in Tyatira deed. Op die manier vraagt Hij je aandacht omdat je je moet bekeren. Doe je dat niet, dan kan Hij je zelfs thuishalen.
Maar dat is nu toch niet meer, want God is liefde? Ja, God is liefde, maar wat we in Tyatira zien schreef Paulus ook al in zijn eerste brief aan de Corinthiërs, hoofdstuk 11.
1 Corinthiërs 11, een samenvatting
De verzen 1 t/m 16 gaan over de hierarchie in de Gemeente, het gezin en de maatschappij. De verzen daarna over de gevolgen van de zonde in de Gemeente. In Corinthe waren de samenkomsten niet tot zege, maar tot schade (vs. 17). En die schade ontstond door verdeeldheid.
De verdeeldheid bestond er uit dat mensen bij het houden van de “liefdemalen” eten voor zichzelf meenamen, en niets deelden. In de Gemeente waren mensen van alle rangen en standen. Zo waren er rijke mensen, maar ook mensen die in slavernij onder de Romeinse overheersers werkten. Deze liefdemalen waren voor hen vaak de enige mogelijkheid om een normale maaltijd binnen te krijgen.
Maar, net zoals Izebel destijds de maatschappij verdeelde in handelsgilden, was ook deze kerk verdeeld. Een deel ging dronken naar huis, een deel met honger. De groepjes zaten bij elkaar en zien we dat tegenwoordig in onze kerken ook niet veel te vaak? Tijdens de koffie en/of maaltijd na de dienst zijn het steeds dezelfde groepjes die samenklitten. Gelukkig zijn de grote verschillen in onze maatschappij niet van toepassing, en worden eventuele liefdemalen vaak anders georganiseerd, maar toch… de groepsvorming is ons zeker niet vreemd!
En wat schrijft Paulus over de gevolgen van de groepsvorming? Deze verdeeldheid?
Daarom zijn er onder u velen zwak en ziekelijk en er ontslapen niet weinigen (1 Cor. 11:30)
Is dit een straf van God? Ja en nee. Het is ook genade!
Indien wij echter onszelf beoordeelden, zouden wij niet onder het oordeel komen. Maar onder het oordeel des Heren worden wij getuchtigd, opdat wij niet met de wereld zouden veroordeeld worden. (1 Cor. 11:31,32).
Als christen ga je er dus niet om verloren, maar je kunt er wel vroegtijdig voor thuis worden gehaald.
De laatste dagen
De Bijbel voorspelt voor de eindtijd een sterke toename van valse profeten. De laatste jaren zien we steeds meer vrouwelijke “pastors” die zichzelf vaak ook “profetes” noemen en een eigen youtubekanaal hebben waar ze hun boodschappen op verspreiden. Ze delen “visioenen”, “woorden”, etc, etc.
Ook zien we een toename bij de ooit Bijbelgetrouwe kerken die toestaan dat vrouwen mannen onderwijzen. Vaak met allerlei uitwassen tot gevolg. Er zijn zelfs steeds meer kerken die, al dan niet lesbische, vrouwelijke voorgangers hebben. Ook kerken die ooit stevig gefundeerd waren in het Woord van God!
Mogen vrouwen dan niets? Natuurlijk wel. De Bijbel leert onder meer dat het de taak van vrouwen is om jonge vrouwen te onderwijzen.
Ik heb vrij veel niet-gelovige vrienden en kennissen en het verbaasd mij steeds weer dat ook zij zien dat de wereld in sneltreinvaart verandert in één grote puinhoop. Men signaleert het, maar toch blijkt niemand in staat er iets aan te doen. Maar als we objectief analyseren sinds wanneer het fout gaat, dan is bijvoorbeeld 1962 een mijlpaal. In dat jaar nam Amerika afscheid van God en werd de Bijbel uit de openbare scholen verbannen.
“Good evening. This is Charlene Lewis for the 6:00 news. Today, June 25, 1962, the Supreme Court has ruled that school prayer and Bible reading shall cease in all public school systems. It is now official; God has been removed from the classroom in the United States of America.”
The ball got dropped in ’62
They wouldn’t let children pray in school
Violent crime began to rise
The grades went down and the kids got high
Free love, gay rights
No absolutes, abortion on demand
Brought VD, AIDS, and no morality
Today no one knows right from wrong
There’s blood on people’s hands
The Supreme Court said, “No God at all”
With the Ten Commandments on their wall
God’s Word in the library won’t appear
(no no nowhere)
We have a religious apartheid here
Humanism, atheism, no Bible
Our consciences have died
Bron: Our Turn Now – Carman & Petra
Carman en Petra geven dan wel de enige oplossing aan, maar die wil de wereld niet meer. Precies zoals de Bijbel al voorspelde!
Wat zien we in gezinnen?
De Bijbel voorspelt voor de eindtijd dat kinderen op zullen staan tegen hun ouders. Dus dat zij geen gezag meer accepteren. Die ontwikkeling zien we de laatste jaren steeds sterker worden. Enerzijds komt het vanuit culturen die zich elders vestigen en die zich vanuit hun culturele achtergrond afzetten tegen de autoriteiten van het land waar zij zijn gaan wonen.
Anderzijds schotelen we het onze kinderen voor. Als moeder geen respect heeft voor de autoriteit van vader, dan zien de kinderen dat als voorbeeld en zullen zelf een volkomen respectloze houding ontwikkelen. Dit kan uiteraard versterkt worden door het gedrag wat zij bij vriendjes of vriendinnetjes thuis ook zien. De ontwikkeling die de Bijbel voorspelt is dus rechtstreeks het gevolg van het loslaten van de door God ingestelde hiërarchie in alle delen van de maatschappij.
Laten in ieder geval in de christelijke wereld de mannen hun van God gekregen autoriteit weer op gaan pakken! Van de wereld kunnen we het niet verwachten. Van de wereld hoeven we het ook niet te verwachten. De Bijbelse profetieën aangaande de wereld gaan voor onze ogen in vervulling. Maar gij geheel anders!
In vers 25 en 26 roept Jezus degenen die de leer van Izebel niet volgen, om vast te houden wat ze hebben, totdat Hij komt.
Directe links naar alle artikelen over de zeven Gemeenten:
Nog geen reacties