Critici beschuldigen het christendom er nogal eens van dat de vrouw een minderwaardige positie zou hebben ten opzichte van de man. Is dat zo, of is het een valse redenering?
Zij baseren hun stelling op bijvoorbeeld de Bijbeltekst “vrouwen weest uw mannen onderdanig” (Ef. 5:22), maar daarbij vergeten ze opeens het vers er voor “en weest elkaar onderdanig in de vreze van Christus”.
Vervolgens zien ze een bevestiging in Ef. 5:24, “Welnu, gelijk de Gemeente onderdanig is aan Christus, zo ook de vrouw aan haar man, in alles.” En deze tekst wordt ook nog eens herhaalt in Col. 3:18; Tit. 2:5; 1 Petr. 3:1; 1 Petr. 3:5.
Wauw, voor de critici is het wel duidelijk: Ook in het christendom is de vrouw het persoonlijke slaafje van de man.
Hiërarchie
Waar men echter gemakshalve (of is het onkunde) aan voorbij gaat, is dat er veel en veel meer staat over hiërarchische verhoudingen in de Bijbel. Zo is de christelijke man onderdanig aan Christus. En we zijn elkaar verantwoording verschuldigd.
God is als Schepper de ultieme Autoriteit. Hij staat buiten de schepping, en kan als Maker met Zijn “product” doen wat Hij wil. Vergelijk het maar met een computerbouwer. Die zit ook niet in zijn creatie, maar staat er buiten.
Maar tegelijkertijd maakte God Zichzelf volkomen onderdanig door als Jezus naar de aarde te komen en de meest schandalige dood te sterven die destijds mogelijk was. Wie gekruisigd werd, was namelijk vervloekt en lager dan dat kon je niet zakken!
Het vraagstuk van hiërarchie is dus niet zo eenvoudig als “baas – slaaf”. Bij het Laatste Avondmaal maakte Jezus dat ook duidelijker dan ooit.
Toen Hij dan hun voeten gewassen had en zijn klederen aangedaan en weder plaats genomen had, zeide Hij tot hen: Begrijpt gij wat Ik u gedaan heb? Gij noemt Mij Meester en Here, en gij zegt dat terecht, want Ik ben het. Indien nu Ik, uw Here en Meester, u de voeten gewassen heb, behoort ook gij elkander de voeten te wassen; want Ik heb u een voorbeeld gegeven, opdat ook gij doet, gelijk Ik u gedaan heb. Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u, een slaaf staat niet boven zijn heer, noch een gezant boven zijn zender.
Joh. 13:12-16
Jezus was hun Meester, en Hij erkende die titel ook. Tegelijkertijd laat Hij zien dat juist degenen die zichzelf “meester, baas, leraar, coach, leider”, o.i.d. noemen, dienstbaar moeten zijn aan anderen. Jezus predikte gelijkwaardigheid binnen hiërarchie.
Gelijkwaardig of onderdrukte vrouw?
“Alle mensen zijn gelijkwaardig, maar niet alle mensen zijn gelijk”. Helaas is het mij niet bekend van wie deze uitspraak is, maar hij is zo waar.
Paulus was voor zijn tijd heel revolutionair toen hij stelde dat er in Christus juist geen onderscheid is tussen Jood en Griek, slaaf of vrije, mannelijk en vrouwelijk. “Gij allen zijt immers één in Christus”.
Is dit nieuw in de Bijbel? Niet helemaal. Ik wil er geen complete Bijbelstudie van maken, want dan kan ik er beter een boek over schrijven, maar een heel bekende tekst is die uit Spreuken 31:10-31
Een degelijke huisvrouw, wie zal haar vinden? haar waarde gaat koralen ver te boven.
Hoe groot moet het compliment worden voordat vrouwen beseffen dat de Bijbel hen hoog acht en niet ziet als slaafje van de man?
Op haar vertrouwt het hart van haar man, het zal hem aan voordeel niet ontbreken.
Wat een verantwoordelijkheid draagt de vrouw! Hoe anders is dat tegenwoordig, waar “Ik vroeg me af of dit nou alles is”, voldoende is om een jarenlange relatie binnen een week te verbreken.
Zij doet hem goed en geen kwaad, al de dagen van haar leven.
“Wie goed doet, goed ontmoet”. Als je als man en vrouw als team samenwerkt, dan ben je samen sterker en bereik je meer als twee individuen die toevallig dezelfde voordeur delen.
Zij is bezig met wol en vlas en werkt met vaardige handen.
Zij is als de schepen van de koopman en haalt van verre haar spijs.
Zij staat op, als het nog nacht is, zij geeft haar huis het voedsel, haar dienstmaagden haar deel.
Zint zij op een akker, dan verwerft zij die, van de verdienste van haar handen plant zij een wijngaard.
Tja, daar sta je dan toch wel een beetje met je mond vol tanden als je nog steeds denkt dat “Het enig recht van een vrouw is het aanrecht” een christelijke gedachte is. Deze vrouw is gewoon ondernemer! En deze vrouw wordt beschreven in Spreuken, oftewel het Oude Testament, duizenden jaren geleden…
Zij omgordt haar lendenen met kracht en versterkt haar armen.
Zij bemerkt, dat haar koophandel gedijt, des nachts gaat haar lamp niet uit.
Zij grijpt met haar handen het spinrokken en haar handen houden de weefspoel.
Haar koophandel! Dat is wel een wat ander beeld dan wat de critici proberen te schetsen als het gaat om de rol van de vrouw!
Haar hand breidt zij uit naar de ellendige, haar handen strekt zij uit naar de nooddruftige.
En ze ziet ook nog eens om naar de minder bedeelden in de samenleving!
Zij vreest de sneeuw niet voor haar gezin, want haar ganse gezin is in scharlaken gekleed.
Zij maakt voor zich tapijten; van fijn linnen en rood purper is haar gewaad.
Haar man is bekend in de poorten, als hij neerzit te midden van de oudsten des lands.
Zij vervaardigt linnen kleding en verkoopt die; aan de koopman levert zij gordels.
Kracht en luister is haar gewaad, de komende dag lacht zij toe.
Daar komt weer die handelsgeest die de vrouw kenmerkt
Met wijsheid opent zij haar mond, vriendelijke onderwijzing ligt op haar tong.
Zij houdt toezicht op de gang van haar huishouding, het brood der traagheid eet zij niet.
Haar zonen staan op en prijzen haar gelukkig, ook haar man roemt haar:
Vele dochters gedragen zich wakker, maar gij overtreft haar alle!
Ze kent het leven, heeft zichzelf wijsheid verworven, iets heel anders dan de boekjeskennis waar vrouwen zich tegenwoordig zo massaal achter verschuilen, en kan mensen helpen en leren.
IJdelheid
Bedrieglijk is de bevalligheid en ijdel de schoonheid, maar een vrouw die de HERE vreest, die is te prijzen.
Geeft haar van de vrucht harer handen, dat haar daden haar roemen in de poorten!
Het lijkt wel een profetisch gedeelte! Wat zien we tegenwoordig veel bedrieglijke “bevalligheid” en ijdele “schoonheid”. Nepwimpers, nepnagels, gephotoshopte afbeeldingen, plastische chirurgie, botox, noem maar op. Alles lijkt tegenwoordig wel te draaien om die bedrieglijke schoonheid, die niet meer is dan een dun laagje vernis.
Deze vrouwen zijn tegenwoordig 24/7 bezig met het krijgen van zoveel mogelijk volgers, zo veel mogelijk ‘likes’, zo veel mogelijk aandacht.
Hoe anders leert de Bijbel? Haar daden roemen haar in de poorten! Haar man zit in de poorten en schept dus over haar op tegen de mensen die daar zijn. Het gaat om daden, niet om uiterlijke schijn.
“Nog nooit was er een generatie die zoveel moeite deed om te laten zien dat ze niets kunnen”. De foto’s van de levens op instagram, blijken maar al te vaak van kinderen van rijke ouders te zijn. Zelf hebben ze nog nooit iets gepresteerd, maar ze pochen graag met andermans veren.
We leven in een tijd waarin uiterlijke schijn belangrijker is geworden dan de daden van iemand. Het gaat er niet meer om wat je kunt, maar hoe je het presenteert. Hoe vaak horen we niet “Je toonzetting staat me niet aan”, zonder dat er ook maar één seconde aandacht aan de inhoud wordt gegeven.
Beiden zijn belangrijk, maar uiteindelijk gaat het om de inhoud. Deze doos nog zo mooi zijn, die verdwijnt uiteindelijk (en meestal al heel snel) in de container, maar de inhoud van de doos is de kern van de zaak. En dat is wat Spreuken ons hier leer.
Overigens wordt in de eerste verzen van Spr. 31 ook gewaarschuwd voor de macht van de vrouw. Ze verderven koningen…
Achter elke sterke man…
staat een sterke vrouw. Als ik de maatschappij over de afgelopen 30, 40, 50 jaar bezie, dan zie ik de waarheid van dit gezegde. Iedereen ziet wel in dat de samenleving op drift is. De problemen worden groter en groter en geen enkele politicus heeft nog het antwoord.
Geforceerd en gefrustreerd moeten er meer vrouwen in de top van allerlei bedrijven en organisaties terecht komen. Of de vrouwen zelf ook willen is niet eens meer een vraag, nee er worden quota opgesteld en bedrijven die daar niet aan voldoen kunnen rekenen op boetes.
Dat daarmee een ongewenste situatie ontstaat ontgaat de verblinde feministen blijkbaar volkomen. Door dwang maak je vrouwen juist wel de ondergeschikte! Als bedrijven gedwongen worden vrouwen aan te stellen op bepaalde posities en die vrouwen willen niet, dan moeten ze wel ged(w)(r)ongen worden. Dan is er dus geen sprake meer van vrije keuze.
Niet de Bijbelse gelijkwaardigheid, maar feministische ongelijkwaardigheid, want blijkbaar zijn vrouwen niet meer in staat een eigen keuze te maken, maar moeten zijn in topposities gedwongen worden. Ik zou me als vrouw vreselijk opgelaten voelen als zo ongeveer het hele bedrijf waar je werkt weet dat je via feministische dwang maar eieren voor je geld gekozen hebt en werkt op een plek die je eigenlijk niet wilde.
Verantwoordelijkheid van man en vrouw
Het Lichaam van Christus, de Gemeente en het gezin worden vergeleken met een lichaam. Ieder lid van een lichaam heeft zijn eigen unieke functie. Sommige leden kunnen de functie van anderen wel overnemen, je kunt best op je handen leren lopen, maar de totale functionaliteit gaat er niet op vooruit.
Zo werkt het ook op andere terreinen. De Gemeente, het gezin, de samenleving. Het is o zo politiek incorrect om te zeggen, maar sinds de westerse wereld in 1963 afscheid nam van God, gaat de westerse samenleving alleen maar sneller en sneller achteruit. Op alle terreinen.
De Gemeente werd geïnfiltreerd met valse leringen. De een na de ander. Invloeden van andere religies druppelden naar binnen, occulte manifestaties, maar ook seksuele onreinheid, onbijbelse leerstellingen, postmoderne invloeden. Veel kerken laten zich tegenwoordig meer gezeggen door de wereld dan door de Bijbel.
Het gezin werd kapot gemaakt. De seksuele revolutie die zoveel vrijheid zou brengen bleek een wrange nasmaak te kennen. Gezinnen gingen kapot, het aantal echtscheidingen explodeerde. Wat iedereen propagandeerde bleek niet te kunnen: Ontrouw, ook met zogenaamd wederzijds goedvinden, eindigde maar al te vaak in scheiding. Het vertrouwen is geschonden, de exclusiviteit bestaat niet meer. De relatie is over.
De samenleving leed schipbreuk. De moraal vervaagde, drugsgebruik deed een loze poging om de leegte op te vullen. De decadentie nam hand over hand toe. Dat is één van de kenmerken van een beschaving die op haar laatste benen loopt. De mens besefte het wel, en de roep om ingrijpen door de overheid werd groter en groter. Tot de op de dag vandaag toe.
Het resultaat is een samenleving zonder moraal. Een bureacratische moloch met een rotte binnenkant. Teveel mensen denken dat nieuwe regeltjes het wel oplossen, maar zolang het hart van de mens niet verandert zal geen enkele nieuwe wet of regel iets oplossen. Wetjes lossen de buitenkant op, maar de inhoud blijft bedorven. We krijgen een samenleving gebaseerd op angst. Mensen rijden precies 100 omdat ze bang zijn voor een boete, en gaan ondertussen diezelfde avond weer vreemd.
Wat ik hier boven schets heeft alles te maken met de postmoderne wereld waarin niemand nog verantwoordelijkheid neemt. Men wil van God niet weten, maar dit is nou typische het “Adam &Eva Syndroom”. Verantwoordelijkheid is nou precies de bedoeling van de Goddelijke hiërarchie.
Het begon dus al bij Adam & Eva. Eva liet zich verleiden door de slang (waarom ging hij niet direct naar Adam?) en Adam ging als postmoderne man mee in de zonde van zijn vrouw. Toen God hem ter verantwoording riep wees hij naar haar en zij naar de slang. Vervolgens werden ze alle drie wel aangepakt, maar Adam kreeg de zwaarste straf. Hij zou de rest van zijn leven, en zijn nakomelingen met hem, zijn brood verdienen in ‘het zweet des aanschijns’. Oftewel: hij moest werken voor zijn eten. Eva kreeg een mildere straf. Haar begeren zou naar hem uitgaan (en tegenwoordig lijkt het wel alsof iedereen iedereen begeert) en het baren van kinderen zou pijnlijk worden. Maar dat is maar een paar keer in je leven.
Adam was de hoofdverantwoordelijke.
Nog geen reacties