11. De grote invasie van de mystiek in de evangelische beweging
De laatste tijd dringt het mystieke denken en beleven steeds meer de evangelische beweging binnen. Er is een grote openheid voor de Rooms-katholieke en oostersorthodoxe mystiek.
Zo verschijnen er steeds meer boeken van Rooms-katholieke mystici in evangelische boekhandels. Hierboven, onder punt 9, is het binnendringen van de mystiek via liederen uit de opwekkingsbundel reeds besproken. De praisebijeenkomsten zijn kanalen waardoor de aanrakingstheologie en -spiritualiteit de gemeenten binnendringt.
Eerder is er al, onder punt 8, gewezen op het boek van Richard Foster “Het nieuwe leven” (Celebration of Discipline) Toen ik dit boek ongeveer acht jaar geleden kreeg heb ik het snel doorgelezen en daarna bij mijn stapel volledig pseudo-christelijke boeken gelegd. Zoals in alle boeken van mystici ontbreekt om te beginnen een duidelijke presentatie van het evangelie geheel. Voorts worden in het boek allerlei onbijbelse, gevaarlijke, mystieke technieken aangeprezen. Met grote achting wordt gesproken over het bekende boek met geestelijke oefeningen van Ignatius de Loyola. De Loyola is de oprichter van de beruchte Jezuïeten de stoottroepen van de contrareformatie, de contrareformatie die gepaard ging met het aanrichten van ongelofelijke moordpartijen onder de protestantse gelovigen. In de Berean Call van maart 2000 vertelt één van de redacteuren dat hij persoonlijk meerdere, nu bekeerde, vroegere Jezuïeten kent die zeggen, in hun tijd bij de Jezuïeten via de oefeningen uit dit boek vertellen occult gebonden en bezeten te zijn geraakt.
Foster vindt dat het geestelijk leven in de evangelische wereld lijdt aan oppervlakkigheid. Daarom prijst hij allerlei rooms-katholieke mystici aan als voorbeelden van diep geestelijk leven. Niet meer zendelingen als Hudson Taylor of Corrie ten Boom worden als voorbeeld gesteld maar Johannes van het kruis, Ignatius de Loyola, madame Guyon, etc. U kunt zich wellicht mijn verbijstering voorstellen toen ik hoorde dat zowel op Evangelische Theologische Hogeschool in Veenendaal als op de Evangelische Hogeschool in Amersfoort bij het vak spiritualiteit (geestelijk leven) gedeelten van het boek van Foster werden gebruikt. Niet als voorbeeld van hoe het niet moet, maar om er wat van te leren. Ik heb de uitgedeelde stencils met eigen ogen gezien. Natuurlijk zal men, vanuit die instituten, waarschijnlijk zeggen dat men het boek met onderscheid moet lezen, men stelt zich vast op het standpunt dat men het niet met alles eens is. Echter men gebruikt wel een boek wat de pseudo-spiritualiteit van het rooms-katholieke mysticisme propageert als tekstboek. Een boek dat helemaal doordrenkt is van het zuurdesem van de valse rooms-katholieke mystiek.
Een ander voorbeeld van het binnendringen van de mystiek is het succes en de toenemende acceptatie van Taizé. In Taizé wordt een valse vorm van spiritualiteit gebracht, iconen, gewaden, half duistere kerken, telkens herhaalde koortjes, rituelen, etcetera. En bij dit alles ontbreekt een duidelijk verkondiging van het evangelie, de oproep tot bekering, de rechtvaardiging door het geloof. (Voor meer informatie, zie het artikel van J.C. Bax over Taizé, het staat op mijn homepage onder de link mystiek, http://www.toetsalles.nl) Toen ik 25 jaar geleden tot bekering kwam gingen de bekeerde jongelui naar de EO landdag en veel onbekeerde jongelui naar Taizé. Daar kwamen ze even onbekeerd van terug. Nu is de cirkel rond. Nu gaan ook de evangelische jongelui naar Taizé. In de Visie, het blad van de EO, stond nog niet lang geleden een groot artikel waarin Taizé, zonder enig woord van kritiek, werd aangeprezen. Het werd voorgesteld als behorend bij de evangelische beweging.
Zoals zo vaak bij allerlei valse leringen zijn het helaas ook dit keer weer christenen uit charismatische hoek die het meest vatbaar lijken voor mystieke leringen en gebruiken.
De invloed van de mystiek is ook te merken aan de gehele sfeer in de evangelische wereld. Men is ervaringsgericht, antileer, rationele en systematische bijbelstudie wordt verwaarloosd, men weigert om te toetsen, men verwerpt, misschien nog niet in theorie maar vaak wel in de praktijk, het Sola Scripturabeginsel. Er is de door de EO gepropageerde “Oecumene van het hart” waarbij men zelfs katholieke bisschoppen en kardinalen, die een vals evangelie verkondigen, als medegelovigen erkent.
Als iemand echt bekeerd is dan is er onderwerping aan het woord van God, aan de bijbel.
“Wij zijn uit God; wie God kent hoort naar ons, (dat wil zeggen naar de apostelen, naar wat zij geschreven hebben in het Nieuwe Testament), wie uit God niet is hoort naar ons niet.” (1 Johannes 4:6) De mystici onderwerpen zich niet aan het woord van God, ze gaan er bovenuit met al hun onbijbelse ervaringen en methoden, de kern van het ware evangelie ontbreekt in hun werken, ze leggen een andere nadruk dan de bijbel met hun gerichtheid op ervaringen.
Helaas noemt Geelhoed niet de beruchte ‘Heaven on earth’-bijeenkomsten van de organisatie TRIN. Hier is meer dan voldoende informatie over te vinden op onze site.
Foster vindt dat het geestelijk leven in de evangelische wereld lijdt aan oppervlakkigheid
En daar heeft hij gelijk in. De gekozen oplossing, zoeken naar mystiek, is echter een weg van misleiding, die uitkomt bij misleiding en puur onbijbelse praktijken. Een weg die van God af leidt.
Naast Foster zijn er wereldwijd veel meer invloeden te vinden en die komen voor een groot deel voort vanuit het hindoeïsme. Andrew Strom schrijft hier nadrukkelijk over en laat met veel voorbeelden ook zien wat de achtergronden en de risico’s zijn. Wat dat betreft zitten Geelhoed en Strom dus op één lijn.
Dit is het en na laatste deel van deze serie. Volgende keer alleen nog wat bijlagen. Ik hoop dat u er van geleerd heeft, en voor meer diepgang kan ik het boek van Andrew Strom van harte aanbevelen!
Nog geen reacties