Dawkins vergast lezer op bekende atheïstische kost, opgediend met nieuw sausje. Is er echt niets nieuws onder de zon?
Hij deed het vaker en doet het weer. Ooit was hij de initiatiefnemer van “New Atheism”, wat gewoon het al lang bestaande atheïsme bleek te zijn. Niet eens in een nieuw jasje, maar gewoon, alleen een nieuw naampje in de hoop weer nieuwe zieltjes te winnen.
Verleden
De genen van het leven in het hier-en-nu zijn „beschrijvende berichten uit het verleden die naar het hier-en-nu zijn overgebracht door DNA”, schrijft Dawkins. Het DNA van een willekeurig persoon van nu is naar zijn inzicht een steekproef uit de genenpool die door een toevallig evolutieproces tot stand is gekomen. Het is een dodenboek waarin de genetische ontwikkeling van miljoenen jaren ligt opgeslagen. De minuscule details daarvan zijn diep in elke cel „begraven”.
Wat mij wel opvalt is dat hij zich steeds vaker genoodzaakt ziet tot het gebruik van wollige taal zonder enige toegevoegde waarde of vaak zelfs maar inhoud. Als we kijken naar het “verleden” van het DNA, dan is één ding opmerkelijk. Het mitochondriaal DNA wordt doorgegeven via de vrouwelijke lijn en daaruit is de conclusie te trekken dat alle mensen afstammen van één gezamenlijke moeder.
Iets vergelijkbaars is er voor de man. De Y-chromosoom wordt alleen van vader op zoon doorgegeven en DNA onderzoek maakt duidelijk dat alle mannen dezelfde voorouder, door wetenschappers nu de “genetische Adam” genoemd, afstammen.
Maar wat nog interessanter is, is de stelling dat er gedurende dezelfde tijdsperiode drie voorouders van de mens op aarde liepen.
“What is really exciting is the discovery that during this same narrow time slice, at just around two million years ago, there were three very different types of ancient human ancestors roaming the same small landscape,” said Schwartz.1
Noach had drie zonen. Die drie zonen gingen met hem mee op de Ark en werden de eerste stamvaders van de periode na de vloed.
Dawkins heeft de neiging om de lezer te vergasten op tal van verhalen, beelden en analogieën, waarbij de lezer zijn boodschap tussen de regels door moet proberen te lezen. Dat maakt dat hij er enerzijds prima in slaagt de argeloze lezer mee te nemen in zijn denkwereld. Maar aan de andere kant maakt dat het boek tot een vermoeiend relaas. Het is voor de lezer die het te doen is om het punt dat de Britse evolutiebioloog wil maken in zijn boek, flink doorbijten.
Hoe “wetenschappelijk” kan een boek zijn waarbij je de boodschap tussen de regels door zou moeten lezen? Maar het ging natuurlijk al een tijdje niet goed met Dawkins. Zijn trouwe aanhang was verdrietig toen hij aankondigde met pensioen te gaan, maar onderstaande ingezonden brief laat een heel ander beeld zien:
Dawkins waanidee
Velen van ons in de universiteiten van het VK zullen de bedroefdheid van James Marriot over de aankomende pensionering van Richard Dawkin niet delen. Dawkins hield vast aan een inmiddels hopeloos verouderde gedachte over een vermeend “conflict” tussen wetenschap en geloof, en veel van de atheïstische wetenschappers die ik ken schamen zich diep over de manier waarop hij wetenschap misbruikte om geloof aan te vallen.
Maar pastoraal gezien heeft zijn ultra-Darwiniaans aandringen dat er “in een universum van blinde fysieke krachten” geen rechtvaardigheid, doel, goed of kwaad, bestaat, “niets dan blinde meedogenloze onverschilligheid” (River out of Eden) meer schade toegebracht.
Zonder het type morele ankers, die hun diepste wortels vinden in geloof, vullen studenten de leegte met destructief gedrag, waaronder chronisch overwerken, verslavend hedonisme en obsessies voor een cultuuroorlog met één onderwerp.
Het is nauwelijks verbazingwekkend dat zij records aan slechte geestelijke gezondheid melden. Ik wens Darwin een prettig pensioen, maar ik zal een zucht van verlichting slaken als hij zijn ijdele afscheidstournee heeft afgerond.
Profesor Nick Megoran
Newcastle University
Maar al eerder ging hij nogal radicaal de mist in met de stelling “Evolutie kan zo makkelijk worden weerlegd als er slechts één enkel fossiel gevonden zou worden in de verkeerde tijdsperiode. Evolutie heeft de test met vlag en wimpel doorstaan.”
En er zijn veel meer van deze voorbeelden bekend!
Wie op zoek is naar nieuwe kennis, komt tot enkele verrassende ontdekkingen. Dawkins beschouwt (in navolging van Charles Darwin) natuurlijke selectie als de drijvende kracht achter het evolutieproces. Natuurlijke selectie is dan een creatief of scheppend proces dat gunstige mutaties bevoordeelt; het stuurt het proces van evolutie van eenvoudig naar complex. Maar dat recent onderzoek heeft aangetoond dat natuurlijke selectie een conservatief proces is dat gericht is op het behoud van de soort, lijkt aan zijn aandacht te zijn ontsnapt.
Inderdaad is wetenschappelijk slechts aangetoond dat mutaties zorgen voor informatieverlies, geen toename, wat voor een toenemende complexiteit zou moeten. Daarnaast stelt de evolutietheorie dat overbodige informatie wordt vernietigd om de overlevingskans van de soort te vergroten.
Er zijn echter elementen in ons lichaam, en bij vrijwel alle dieren, die niet zonder elkaar kunnen bestaan, en dus volgens de evolutietheorie niet zouden kunnen bestaan omdat ze wel tegelijk ontstaan moeten zijn.
Als je één element uit de menselijke cel zou verwijderen, dan sterft de cel. De complexe cel kan dus eenvoudigweg niet over een periode van miljoenen jaren langzaam ontwikkeld zijn tot zijn huidige complexiteit. Alles in een cel hangt aan elkaar samen.
Micro-evolutie
De voorbeelden die hij aanhaalt om zijn betoog voor macro-evolutie te ondersteunen, blijken vooral illustraties van micro-evolutie. Daarbij blijft de hoofdsoort dezelfde, maar deze past zich aan milieuomstandigheden of voedselaanbod aan. Een empirisch voorbeeld waarin een hoofdsoort in een andere is veranderd, geeft hij niet.
Dat lijkt me logisch, want die zijn er ook niet. Het fabeltje “Macro-evolutie = micro-evolutie plus hhhhhhhhhhhhheeeeeeeeeeeeeeeeeeeeellllllllllllllllll veel tijd” is allang ontkracht.
Verhalen en evolutiebiologische theorieën waarmee hij macro-evolutie (de universele gemeenschappelijke afstamming van de soorten) probeert te onderbouwen, biedt het boek volop. Deze vertelsels zijn vooral gebaseerd op zijn evolutionaire visie en uitgangspunten, maar niet op degelijk empirisch natuurwetenschappelijk onderzoek.
Wat Dawkins dus feitelijk doet is het promoten van een religieus idee. Niet iets wetenschappelijks. Ergens is het toch wel bizar dat hij, ondanks alle tegenbewijzen, nog steeds vasthoudt aan zijn onwetenschappelijke ideeën.
Dawkins’ visie op DNA strookt al evenmin met de werkelijkheid. Verschillende informatiedeskundigen wijzen er al jaren op dat DNA een uiterst complexe vorm van informatie bevat. Hoewel de informatie op het DNA als materiële drager is vastgelegd, is informatie zelf niet materieel, maar geestelijk van oorsprong. Er ligt altijd een intelligente bron aan ten grondslag. Maar zulke overwegingen ontbreken in het boek volledig.
Zoals Professor Nick Megoran al schreef leidde Dawkins feitelijk aan waanideeën en waren zijn standpunten verouderd en achterhaald.
Ook maakt Dawkins gebruik van zogeheten pseudogenen en junk-DNA om zijn betoog kracht bij te zetten. Dit ongebruikte DNA in het genoom zou een herinnering zijn aan miljoenen jaren van evolutie. Maar ook hier lijkt hij recent onderzoek te hebben gemist. Pseudogenen en junk-DNA blijken in veel gevallen onmisbaar voor de aansturing van processen in de cel. Uiteraard bestaan er ook genen die niet meer werken. Maar waarom zou dat functieverlies geen gevolg kunnen zijn van genetische achteruitgang na de zondeval?
Dawkins volgde ik niet heel nauwgezet omdat voor mij allang duidelijk was dat zijn theorieën en ideeën niet kloppen en achterhaald zijn. Dat hij zich niet meer verdiepte in recente wetenschappelijke ontdekkingen lijkt me daar een duidelijk voorbeeld van.
Ergens heeft het ook wel wat grappigs. Enerzijds beschuldigt hij – en talloze religieuze volgens van hem – het christendom te blijven putten uit het verouderde “sprookjesboek”, maar blijkt de Bijbelse leer dat zaken pas duidelijk zullen worden op het moment dat zij in de tijd waarin de geschiedenis op dat moment is, en dus feitelijk steeds weer vernieuwd, terwijl hij zelf jaren, decennia, achterliep op de wetenschappelijke ontdekkingen. En nog een saillant detail: Die blijken de Bijbelse kennis steeds vaker te onderschrijven.
Zou het zijn trots zijn die hem in de weg staat om zijn fout toe te geven? Zou hij daarom heel voorzichtig een keer hebben laten vallen dat hij misschien toch wel “traditioneel christelijk” is?
Cirkelredenering
Al met al geeft Dawkins in zijn boek een prachtig overzicht van de veelkleurige en veelzijdige soortenrijkdom die de aarde ooit heeft gekend. Maar de conclusies die hij daaraan vanuit zijn evolutionaire uitgangspunten verbindt, zijn aanvechtbaar. Die zijn vooral gebaseerd op een cirkelredenering. Zijn uitgangspunt is dat er evolutie moet hebben plaatsgehad. Alle feiten worden bekeken door de bril van evolutie. De conclusie luidt vervolgens dat er dus evolutie heeft plaatsgehad.
Tja… een religieuze manier van redeneren dus. Laten we als christenen nooit die fout maken! Laat het uitgangspunt altijd zijn dat alle opties onderzocht moeten worden. Dan ben ik er van overtuigd dat vanzelf duidelijk wordt dat God bestaat. Hij heeft onze cirkelredeneringen niet nodig om Zichzelf te bewijzen.
De bewijzen voor Zijn bestaan zijn overweldigend voor iedereen die zich objectief en oprecht aan een onderzoek waagt. In vele discussies valt mij één ding steeds weer op: Degenen die halsstarrig volhouden dat God niet zou bestaan, zijn altijd degenen die weigeren onderzoek te doen of hun standpunt wel klopt.
Wat deze publicatie ten slotte toevoegt aan het repertoire dat al eerder van de hand van de Britse hoogleraar is verschenen, blijft de vraag. Het is in feite de bekende atheïstische kost die hij opdient, overgoten met een nieuw literair pseudowetenschappelijk sausje. Het een „revolutionair boek” te noemen, „dat de deur opent naar het verleden”, zoals de uitgever doet op de achterflap, lijkt daarom nogal misplaatst.
Tja, één ding zal het wel toevoegen volgens de laatste alinea. Het nietszeggende boek moet maar liefst €34,99 kosten!
Bron: RD
Nog geen reacties