Einsteins algemene relativiteitstheorie, die nu algemeen aanvaard is en door het waarneembare bewijs wordt ondersteund, stelde vast dat tijd, ruimte en materie allemaal een begin hadden en dat zij aan elkaar gerelateerd zijn. De tijdsdimensie zelf begon samen met de rest van het universum. Als God het hele universum heeft geschapen, dan schiep Hij ook de tijd en de wetten die op de tijd van toepassing zijn. Daarom wordt Hij niet gedefinieerd of begrensd door de dimensies en wetten die Hij zelf heeft geschapen. Als God de oorzaak is van alles wat we in onze vier dimensies in tijd en ruimte kunnen waarnemen, dan bevindt God zich per definitie buiten onze vier stoffelijke dimensies. Als de Schepper van de tijd bevindt God zich ook buiten de tijdsdimensie. Dus staat God tegelijkertijd boven het verleden, het heden en de toekomst. Daarom had God Zelf geen beginpunt in de tijd (zoals wij de tijd zien) en had Hij geen oorzaak nodig (zoals wij een oorzaak kunnen begrijpen).