Onder deze kop verscheen op 18 juni 2014 een artikel in het ND. Een korte analyse met vooral veel vragen.
Wij zijn op dit moment nog bezig met de beoordeling van een artikel wat wij van een van onze lezers hebben ontvangen, dus het aftreden van ds. Dick Westerkamp heeft gelukkig niet met onze publicatie te maken, maar wij lazen vandaag dit artikel in het ND en willen daar toch ‘kort’ op reageren.
Eén punt sprong er in het hele artikel voor mij bovenuit: het menselijke.
Ik ben na tien jaar het bestuurlijke werk zat, ik heb genoeg gedaan.
Hoe kun je zat worden waar God je voor geroepen heeft? Wat moeten we hier meer over zeggen? Laten we maar blij zijn dat mannen als Jezus en Paulus een andere instelling hadden! Het lijkt wel een bedrijf in plaats van een roeping.
Verder wordt beschreven hoe men al een paar ‘nadenkt’ over verbetering van de structuur. Dan denk ik aan de discipelen die zich in alles lieten leiden door de Geest. New Wine claimt de vernieuwing van kerken voor te staan door meer van de Geest terug te willen brengen in de traditionele kerken, en dan moet de voorzitter toegeven:
Daar kwamen we niet uit en daarom zijn we een bezinningstraject ingegaan en hebben we extern advies ingewonnen
Dan breekt mij de klomp. Anderen leren hoe ze meer van de Geest kunnen ontvangen, maar zelf een extern adviseur van een vakbeweging nodig hebben? De Bijbel verbiedt het aantrekken van externe adviseurs niet, maar je zou toch verwachten dat de leiders zelf door de Heilige Geest geleid worden tot het aanstellen van nieuwe mensen en doorvoeren van structuurveranderingen.
De interviewer stelt dat sommige doelstellingen niet zijn behaald. Ds. Westerkamp stelt daar zelf een paar oprechte vragen over als hij zich afvraagt of er wel iets naar hun Gemeente doorsijpelt van wat de predikanten hebben geleerd en of er wel Gemeenten zijn die echt veranderen en tot bloei komen.
Dat zijn toch opmerkelijke vragen voor iemand die tien jaar land aan het roer heeft gestaan van een organisatie die juist deze zaken voorstaat.
Ds. Westerkamp constateert ook dat het Christendom in Nederland een teruglopende zaak is. Alle charismatische en profetische bewegingen hebben samen dus niet gebracht wat ze altijd zeiden te zullen gaan bereiken. Misschien mogen we zelfs wel stellen dat het tegendeel waar is als we de woorden van ds. Westerkamp tot ons door laten dringen.
Bladeren we nog even door de ‘gerelateerde artikelen’, dan blijkt dat New Wine al langer met problemen kampt. Uit een artikel van 16 februari 2013 wordt duidelijk dat de financiële ondersteuning te wensen overlaat en de landelijke coördinator moet worden ontslagen.
In juli van datzelfde jaar wordt wel een groei geconstateerd van het aantal bezoekers van de jaarlijkse zomerconferentie tot 3800 bezoekers, maar het
is nog niet begrip als Opwekking
In een artikel van 18 juli 2013 constateert ds. Westerkamp dat de missie van New Wine nog niet voltooid is. Het is een lang artikel met een paar opmerkelijke punten die ik even aan wil halen.
De extra aandacht voor de Geest blijkt na tien jaar vooral theoretisch te zijn. Dit wordt uit een onderzoek van CV Koers bevestigd. Predikanten willen meer openheid voor het werk van de Geest, vinden dat ook Bijbels, maar ze zeggen ‘nee’ op de vraag of ze er zelf mee aan de slag gaan.
Een paar alinea’s verder wordt New Wine het ‘levenswerk’ van ds. Westerkamp genoemd. Als successen noemt Westerkamp met name het succes van de retraites en de opkomst van het ‘ministrygebed’. Hij erkent zelf tegelijk dat het moeilijk is om aan te geven in hoeverre dit kerken geestelijk vernieuwd heeft.
In het artikel van 18 juni 2014 is hij daar dus wel duidelijker over als hij zich onder meer afvraagt of er wel Gemeenten zijn die echt veranderen en tot bloei komen.
Het ministrygebed kan ook rekenen op nogal wat kritiek en vraagtekens. Eén van de punten die ik mij bijvoorbeeld afvraag is waarom er speciale teams voor zijn die in sommige Gemeenten een aantal keren langskomen. De Bijbel leert toch dat dit een taak van de oudsten is?
Ds. Westerkamp lijkt vernieuwing van de kerk te zien als sleutel tot groei, maar is dat wel terecht? Volgens hem betekent vernieuwing geloofsgroei, maar daar hebben we geen methode voor nodig, maar alleen Gods Woord, geïnspireerd door Gods Geest.
De Bijbel is door Goddelijke inspiratie geschreven, dus moeten we de Bijbel ook lezen met Goddelijke inspiratie.
Of de kerk groeit is nog maar de vraag. We leven in de eindtijd, daar zijn de meeste christenen het wel over eens, en de Bijbel spreekt in dat verband eerder over geloofsafval dan groei.
Dat neemt niet weg dat we moeten blijven oproepen tot bekering, maar juist daar hoor ik niets over bij New Wine. De nadruk ligt op de Heilige Geest, terwijl de Bijbel leert dat de Heilige Geest Jezus zal verheerlijken en overtuigd van zonde, gerechtigheid en vergeving.
Een zeer opmerkelijke uitspraak gaat over de doop. De Bijbel leert duidelijk
Wie gelooft en zich laat dopen …
Dus eerst geloven en dan dopen. De auteur van het artikel stelt echter dat ds. Westerkamp de kinderdoop meer is gaan waarderen. In de Bijbel komen we de kinderdoop echter niet tegen en dat kan ook niet.
Geloven is een bewuste keuze, dus kan pas gemaakt worden wanneer iemand zelfstandig levensbeslissende keuzes van maken. Kinderen kunnen dat niet, daar hebben ze ouders voor en ook voor nodig.
In dit artikel staat een reactie van ds. J.W. Ploeg waarin hij uitlegt dat de manier waarop ds. Westerkamp de Bijbel uitlegt verschilt van zijn manier van Bijbel lezen. Er is meer commentaar gekomen op de stelling van New Wine dat kerken vernieuwd moeten worden.
Sommigen hebben deze uitspraak als nogal aanmatigend ervaren, want wie is ds. Westerkamp om te bepalen of een andere kerk al dan niet aan vernieuwing toe is? Dat lijkt ook mij op de eerste plaats een zaak tussen de leiding van die kerk en God.
v.d. Ploeg merkt tevens op dat “meer aandacht voor de Geest” niet hetzelfde zou moeten zijn als ‘meer aandacht voor bepaalde uitingen van de Geest’, maar dat dat in de praktijk vaak wel het geval is.
Nog geen reacties